Halluksy

W zdrowej stopie paluch ustawiony jest wzdłuż osi równoległej do pozostałych palców. Pod wpływem nacisku np. nosków lub boków butów wykrzywiają się one do środka i na bok. Do ich powstawania prowadzi wiotkość mięśni i wiązadeł stopy (może być wrodzona, ale może też pojawiać się okresowo, na przykład w czasie ciąży), ale w dużej mierze także moda na chodzenie w butach na wysokich obcasach. W takim obuwiu przednia część stopy jest bardzo przeciążona, co powoduje, że kość śródstopia ustawia się wachlarzowato, a wąskie noski butów uciskają paluchy, sprzyjając ich deformacji. Koślawości palucha sprzyja też spędzanie wielu godzin w pozycji stojącej, zwłaszcza w połączeniu z nadwagą. Dużą rolę odgrywa też czynnik genetyczny.

Pierwsze niepokojące sygnały to częste bóle stóp w ich przedniej części, pieczenie podeszw i tworzenie się modzeli. Dolegliwości te są skutkiem zmiany mechaniki pracy stóp – paluch nie jest już wystarczająco silnym punktem podparcia. Póki te zmiany nie są duże, a deformacja stawu nie jest jeszcze zbyt widoczna, istnieje szansa na zatrzymanie tego procesu bez interwencji chirurgicznej.

Walkę z halluksami należy zacząć od zmiany obuwia – zmienić szpilki na płaskie buty z szerokim przodem, w których stopa nie będzie uciskana. Należy też stosować różnego rodzaju wkładki, aparaty i osłonki, które mechanicznie korygują ustawienie dużego palca. Niektóre z nich nosi się w obuwiu a niektóre zakłada na noc – dostępne są w niektórych drogeriach i sklepach rehabilitacyjnych. Warto też codziennie ćwiczyć stopy (np. chodzić na palcach), aby wzmocnić mięśnie i wiązadła.

Zdeformowanemu stawowi można przywrócić właściwy kształt tylko operacyjnie. Po zabiegu konieczne jest unieruchomienie stopy w gipsie. Ponieważ dolegliwość ta nie tylko brzydko wygląda, ale także boli i utrudnia chodzenie, warto konsekwentne dbać o stopy i zapobiegać rozwojowi halluksów, aby nie być skazanym na interwencję chirurga i długą rehabilitację.